TCC de Zamigo's - The Crocodiles 17 juni 2005

De jaarlijkse wedstrijd tegen the Crocodiles bleek dit jaar op het gras van VRA te zijn, met Paul Polak in het team der Zamigo's.
Het blijkt dat de diverse dier- en andere natuurbeschermende organisaties gelijk hebben met de constatering dat de krokodil een bedreigde diersoort is, daar slechts 7 exemplaren naar Nederland afgevaardigd konden worden om de geneugten van Amsterdam actief te beleven. Het bestuur van de Zamigo's heeft dan ook zijn verantwoordelijkheid genomen en heeft de President en de wedstrijdsecretaris afgevaardigd in het team van de Crocs, gesteund door Agent Mulder en Gijs de Jong.
Tijdcricket werd afgesproken en een verloren toss scheen in het begin niet handig, ook niet daar de diverse weerayatollahs die dit land rijk is er met hun prognoses collectief naast zaten en er een naar motregentje en succesievelijk nat veld de bal tot een zeepbom maakten. Ondanks dat Sanne en enige andere Zamigo's hun uiterste best had gedaan op donderdag om de Crocs zo brak mogelijk te laten verschijnen, waarbij activteiten achter gordijnen op een bepaald liberaal plein in Amsterdam zeker niet geschuwd werden, bleek de opener (Alan) van de Crocs de bal wel heel gemakkelijk de gaten in te sturen. Jeroen pikte met een vrij slechte bal de andere opener op, een vang van Joep. Het volgende partnership was een dikke honderd waard, waarbij het zeer moeilijk was voor de captain om het veld neer te zetten gezien de kwaliteit van het plaatsen van de schoten. Iets aparts was nodig om dit partnership te breken en dat kwam in de vorm van Capel, die net niet voldoende tijd had om zijn voet weg te halen voor een knaterharde drive op eigen bowlen en de bal ging via die voet direct het bowlers wicket in, run out. Dit gaf ruimte aan de President om een subliem partnership neer te zetten met Alan, 30 in 4 overs en vervolgens Paul loon naar werken gaf door op zijn bowlen voor duck te gaan na een scherpe vang van Daniel. Diverse bowlers werden geprobeerd om Alan uit te krijgen maar zelfs Marnix lukte het niet om de doorbraak te forceren. Marnix trok wel de licentie tot slaan van agent Mulder in. Aart zorgde er uitendelijk voor dat de teller voor Alan op 138 bleef staan met een verleidelijke bal die de bails van het wicket afkreeg. Wickets begonnen met wat meer regelmaat te vallen en Jeroen rolde er nog 2 op, gevolgd door captain Martin die een wicket en een run-out vlak voor de declaratie pakte. 250 voor 9 na 2,5 uur cricket (45 overs gebowld in deze tijd).
Een thee van hoog niveau tot 17.30 uur, waarna een uur en 20 overs gespeeld moesten worden.
Jelger en Wouter begonnen met goede zin aan de jacht. Na een paar rake klappen van Jelger richting de on-side waarschuwde Wouter dat ze daar nu een fielder hadden neergezet en liet vervolgens ook zien waarom Jelger daar niet meer heen moest slaan, 11 runs voor Wouter. Aart maakte vervolgens een century minder dan het vorig jaar tegen de Crocs, waarna Sebas een aantal fielders, die griezelig dichtbij de batsman stonden, de schrik van hun leven gaf met hard slaan. Of het nu was dat Jelger hem een paar drietjes liet lopen of dat het schot dat hij speelde net niet hard genoeg was, Gijs pakte een reflexvang, Sebas werd direct gevolgd door Joep die bruut werd weggevingerd voor goud. De 250 leek ver weg, ondanks de 59 runs van Jelger (8*4, 3*3), die echter evenals Martin de verleiding van het bowlen van Gijs niet kon weerstaan en beiden konden naar de kant. Daniel stond al even in te spelen, maar 138 voor 6 en nog 12 en een beetje overs te gaan om nog 113 runs te maken zag er uit als een moment om een prikacties te houden. Jeroen begon direct met het blokken van Gijs. Daniel vond dit geen goed plan, een kleine discussie ontspon zich in het midden en Daniel ging ervoor. Na 2 overs gooide Jeroen de pietluttige voorzichtigheid ook maar overboord en ging ook schoten spelen, mede daar de fielders nog steeds in bleven staan. Hadden er flitspalen op het veld van VRA gestaan dan had Piet Polies (meer info over dit fenomeen bij VRA op te vragen) zeker 32 snelheidsovertredingen vast kunnen leggen, singles werden verdubbeld, tweetjes werden bijna maniakaal in drietjes omgezet (ook van de 44 extra's zijn een groot deel aan afstraffend runnen toe te schrijven), maar de grootste boete had geincasseerd kunnen worden en wellicht met ontzegging van de Zamigo-bevoegdheid op het moment dat de heren het bestonden om op het fielden van een niet nader te noemen Zamigo-coryfee brutaal een viertje te runnen, met uitzicht op een vijfje. De 113 runs in 13 werden teruggebracht tot 16 in 3 overs. Daniel wilde al een paar overs niet meer runnen en sloeg de bal dus maar zo dat dat niet meer hoefde middels een aantal boundaries. 16 in 3 werd 11 in 2, de laatste over bleek toen niet meer nodig daar er 14 van de voorlaatste werden gemolken. Daniel koningde met 80* (12*4, 5*3) en Jeroen had er 43* (5*4, 2*3). Samen hebben de heren er 116 genoteerd, een nieuw record voor het zevende wicket. Een fantastisch mooie pot cricket en voor het eerst 500 runs op het graswicket van VRA.
De dag werd, althans in het Amsterdamse bos, besloten met een even goede barbecue als de thee en fraaie lullepotten konden dan ook niet uitblijven. Naast de traditionele foto in foto in foto enz. vonden de notenhouten krokodillen een goede bestemming (o.a de briljante dame die de thee en bbc had verzorgd en Daniel als man of the match), overhandigd werden een verlate century-das voor Aart en een tijdige century-das voor Alan, kiekjes van traumatische afbeeldingen voor cricketers werden uitgedeeld (winterlandschappen), sokken al dan niet in meervoudsvorm vonden een andere bestemming, een strikje werd ook nog aan Sanne toebedeeld en het klapstuk was een kanon van een houten krokodil op een groot bord, met opschrift. Hoe het op deze excellente zamigo-dag nog verder is gegaan in cafe 1890 is schrijver dezes helaas niet bekend. Graag zien we de Crocs volgend seizoen weer terug! De volgende wedstrijd is op 24 juni, die traditioneel gewonnen gaat worden door ons daar we tegen de Flamingo's aantreden.

Speedy Gonzalez (arriba andele!)